Unilibrary. Oliy ta'lim muassasalarining yagona elektron kutubxona axborot tizimi.

Иблис салтанати

Ушбу асар барча китобхонларга манзур бўлади деган умиддамиз

Чӣ тавр ташвишу ҳаяҷонро пушти сар кунем то ҳаётамоноромушодгузарад?

Ягон муболига намешавад, агар бигўем: касе ин китобро бихонад аз ҳамагунаташвишуизтироб раҳомеёбад, ҳаёташ ба назму тартиб меояд ва ў, пурра имкон дорад, ролу мавкеашро дар ҷомеа мустаҳкамнамояд, обрўву эыпибор пайдо кунад. Боз, ин китоб шахсро орому мулоим месозад, зиндагиро барои ў ширину осон мекунад ва ў ба дигарон халал нарасонида, балки нафъ бахишда, умр ба сар хоҳад бурд. Ин китоб муҳаббатроафзун, меҳрубониро фаровон ва садоқатуинсондўстиро тақвиятмебахшад, бухлуҳасадвагазабунафратроберунмеронад.

Иблис салтанати

Ушбу асар барча китобхонларга манзур бўлади деган умиддамиз

ГУЛИСТОН

«Гулистон» машхуртарин китоб дар таърихи адабиёти форсу тоник аст. Бештар аз 700 соя аст, ки наслхои форсизабон ин китобро меомузанд. Афкору акоид ва андешахои башардустонаи Саъдй имруз хам барои тарбияи маънавии инсоният, пойдор гардонидани сулх, таъмин намудани иттиходу иттифоки халку миллатхои сайёраи мо хидмат мекунанд.

Эчодиёти даханакии халки точак

Аввалин китобе, ки барон студентони мактабҳон олӣ бо номи «Фолькло ри точик» чоп шуда буд, ба қалами адабиётшиноси маъруфи точик Носирчон Маъсуми тааллук дошт. Китоби мазкур ба сифати курс конспект ба студентони гоибхон пешниҳод шуда буд ва он дар бораи хусусиятҳои як қатор жанрҳои фольклори точик мухтасаран маълумот медод. Аз вакти чопи он китоб (1952) хеле солҳо гузашта бошад ҳам, то имрӯз ягон хел китоби дарсни дигар барои донишҷўёня мактабҳои олӣ ба вучуд наомадааст. Дар ин муддат фольклоршиносии точик хеле пеш рафт, бисьёр соҳаҳон эҷодиёти да ханакни халқ ҳартарафа омӯхта шуд, даҳҳо маҷмӯахон фольклори ва асар- хон тадкикоти нашр гардиданд.

Хиёнат

Истеъдодли қаламкаш Аброр Зоҳидовнинг саргузаштбоп ва мароқли китоби сизларга манзур бўлади, деган умиддамиз

СУБҲИ BATAH

Зи нағмаҳои сози мо, Зи таърихи дарози мо, Туро бубаста тору пуд, Забони дилнавози мо. Зи ҳикмати замири пок, Зи оҳи пири дарднок. Зи туйхо, зи сурхо, Зи синахои чок-чок. Аз «Алла»-ҳои модарон, Зи хандаҳои кўдакон, Асос барниходаанд, Туро чу марҳаме ба чон Ту аввални суруди мо, Қиссан «Буд-набуд»-и мо. Забони модарӣ, тўй Шаҳодати вучуди мо.

БАЁЗИ ФОЛЬКЛОРИ тоҷик

Ба ҷилди якуми баёзи шашҷилдаи фольклори тоҷик бехтарин рубоию байтҳои халқй, ки дар шӯъбаи фольклори Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии АФ Тоҷикистон нигоҳ дошта мешаванд, дохил шудааст. Дар ин рубоию байтҳо, ки дар ҳар давру замон ба хаёти халк алокав гусастанашаванда доштанд. максаду маром ва орзую омоли мардум гармии дили ошикону охи сарди дилшикастагон, шавку рагбат ва хашму раиҷурии дар лахаахои ҷиддии зиндагӣ, тавлидшуда инъикос ёфтааид, ки касро имрӯз ба некию накӯкорй_ мардию ҷавонмардй барин хислатҳои хуби хоси инсон ҳидоят мекунанд.

Rohibning qayg`usi

Ushbu asa barcha kitobxonlar uchun manzur bo`ladi degan umiddamiz

Сайр кун бо Огаҳӣ ҳамроҳ дар боғу чаман...

Зиҳӣ, аз ҳуснат аҳли ҳуснро зебоҷамолиҳо, Зи ишқат ошиқонро пояи соҳибкамолиҳо. Ба завқи шаҳд васфи лаъли гӯёи равонбахшат, Забонҳо ҳамчу тӯтӣ ёфта ширинмақолиҳо. Ба сад тадқиқ натвон баста мазмуни даҳонатро, Гусаста табъҳо, сарриштаи нозукхаёлиҳо. Шуда занҷири гесӯи парешон тори мушкинат, Дили девонагонро боиси ошуфтаҳолиҳо. Ба дарди доғи ҳиҷронат касе, к-ӯ мубтало гардад, Давояш нест ҷуз шому саҳар дилсӯзнолиҳо.

Афсонаи халқи точик

Рӯзе мири мушон зиёфат додааст. Дӯсти Бибигамбусак Мушакро хам ба зиёфат хабар кардааст. Мушак танҳо рафтан нахоста, Бибигамбу- сакро низ ҳамроҳаш бурдааст. Ин Мушакро бинанд-а! гуфтаанд мушакони бои пешгаҳнишин, ҳамаро монда, бо як гамбусаки бенур ошно шудааст. Ин Мушак ин кадар дӯсти нағз ёфтааст! гуфтаанд мушакони пой- гахнишин мавизи сиёҳ барин, ана рӯи зебою ана чашмони шахло. Мушаки бадбахт! гуфтааст духтари мири мушон, худаш ҳамин қадар нозанину бо як гамбусаки сип-сиёҳи бадафт дӯст шудааст.

Самода чақнаган юлдуз

Ушбу асар барча китобхонларга манзур бўлади деган умиддамиз

Байтал

Аз ин воқеа чанд сол гузашта бошад ҳам он ҳеч аз хаёлам намеравад. Ҳамин, ки дар бораи рӯбоҳ, ё афсонаи "Рубохи хилагар"-ро шунидам боз он вокеан мудҳиш пеши рӯям меояд. Ин дам мехоҳам ба одамон фаҳмонам, нидо кунам, ки ин мо инсонҳоем, ки рӯбоҳро ҳилагару морро газанда ва хирсро бефахм гуфтаем. Он рӯзи нахс бо дӯсти шикорчиям дар паҳнои дара мегаштем. Дар ин маргзор диккати маро бештар гулу буттахо, ниҳолакони зебо, чашмаҳои мусаффо мекашид.

АСПИ САМАНД

Сафо аспашро зии зал Ночоя як камчин зал Ду чашми асп ало шуд. Дар назарам бало шуд. Шихан мастона кард. Хаммая девона кард. Ногаҳ зи чояш чахид, Дар гирди хавли давид. Мо ҳама хайрон шудем, Бесару сомон шудем. Яке бобо пайдо шуде Аспро диду шайдо шуд Гуфто: Биё, эй саманд, Почадарози даван Ором шав ту, чонвар, Аспи базеби шахнар. Наьл занам суматро, Шона Почадарози думатро Зину лачомат кунам, Кобилу ромат купан Аси моили чаро шуд, Орому гапдаро шуд.

Исмсиз мактуб

Ушбу асар барча китобхонларга манзур бўлади деган умиддамиз

«ГУЛИ ХОР» TO «СИМХОР»

Чеваке ман ба сари дил дорам Чои пул нест барои қалам аст, Қалами ман ба дилам наздик аст, Ба ҳавои дилам одат кардаст. Хиш-хиши тарзи қаламронии ман Тапиши қалби маро мемонад, Тапиши қалбам агар мавзун аст, Хиш-хиши хомаи ман мавзун аст; Чуз қалам нест касе наздикам.